DENİZ BİTTİ

Öyle dalgalıydı ki saçların...
Bir damla yağmur düşse, hemen yolunu kaybeder
O dalga, bu dalga ha babam dolaşırdı
Sonra yorgun başını bir köşeye yasladığında
Aklından hiçbir şey geçirmekesizin
Masum uykulara dalardı...

Öyle hırçındı, öyle dalgalıydıki saçların
Bir anda alabora ederdi ellerimi
Koştukça koşardım, dalgaların yamaçlarına
Bir kez daha kaybolurdu damla
Şöyle bir karıştıracak olsam denizi
Fırtınalar kopardı baktığım yerden
O zaman batık gemiler çıkardı su üstüne
Ve yağmur yağardı hepsinin içinde

Öyle dalgalıydı, öyle bir dalgalanırdı ki saçların
Tuz ve kum kokusu birbirine karışırdı
Çölde mi yoksa denizde mi kaybolur bilemezdi damla
Ben de bilemezdim işte, yüreğime sığınırdım anca
İçimizi bir kalmak endişesidir alıp giderdi
Saçlarının örgüsünü açsan uçurumlara varacaktık oysa

Ne uykum kalmıştı benim, ne uyanışım
Ne vakit yastığa düşse başım
Öyle bir dalgalanırdı ki saçların
İçimde ne var ne yok hepsini
Hem de ellerimi alabora ederdi
Nasıl da korkardı denizler senden
Yüzü gülerdi ya limanların
Kanaya kanaya akardı yağmur
Balıklar pullarını kayalıklara bırakır
Martılar çığlık çığlığa kaçışırdı

Bir fırtına kopacak olsa, suları ürküterek
Ben hep kasırgaları özlerdim
Neden bilmem severdim, dalgalara karışmayı
Ama sen çok mu usandın benden bilmem
Bir yaz gecesizdi, kestirdin saçlarını

Oysa ne güzel yağmurlar birikirdi saçlarına
Yosun kokardın sen ne yapsan
Hem de balıklar kayıp giderdi
Tuzlu kayalıkların arasından

Oysa ne zaman saçlarını tarasam
Kırık mısralar dökülürde omuzlarına
Güneş sızardı, sözlerin araladığı dudaklardan
Bilsen ne çok sözcük biriktirmiştim ben
Ne çok yol vardı da, uzar giderdi içimde
Seni bulsam dalgalarını okşardım
Ama hiç geçit vermezdi ki saçların
Anca kıyıları hırpalardın

Öyle bir dalgalıydı
Öyle bir dalgalanırdı ki saçların!...