KEŞMEKEŞ/İM

keşmekeş/im sevdiğim
kent sevdaları kalpazan

indim kocaman enkazıma tutunan
ışık dönmemişti yüzünü sabah
adları aldım bir çingeneden ne çan
ne ezan vardı gerildim çarmıhına
lav sesiydi varoşlar mataramda

mercan adaydın çimlenirdi çam
sakızı sevdam gök dolusu kanat
sesi alışıktı birbirine tanımadan
ve düşmeden kendi içime kıyımdan
kırılma mevsimi haziran dedim ya
sevdiğim kent sevdaları kalpazan

her gün bir sokak kanar avlu içinde
inler sedef kakmalı tambur gibi
efsunlu döl yatakları kentin
dersi kırmış haytayken tanıdım
küfrün dibeğinde dövüldükçe
öğrendim arka sokaklarını aşkın
kitabesi kazındı şakaklarıma

çaydanlık gibi fokurdarız
- iç içe -
bu kent sen ve ben…