AHŞAP EVE ÜÇLEME

I
birazım nemli boşluk, birazım
küf kokusu; çoktan örtük kendine
perde olan zamanzar..

düşe ayna kendimde
dersem kendi yüzümü
dikenimi kim biler?

balkon yaprak yatağı, kilerim
saklı bahar; gecede tavan aram
sandık içi intihar!

II
benden öte kim sinmiş
sarı tütün izine
yüzüm kir'ken duvarda!

duvar beyaz-
duvağını
açar iken gecenin

yatsak, yatak
bize uzak-
tan dokunuk...

III
bahçem derin kuyu
çıkrığımın ipinde--
çıkrık ipe dolanık...

ipim kendi belime
bile darca gelirken
kuyu bana ne uzak!


ben kuyuyu kendimde
meğer açsam kendime
kuyu bana gücenik!