CAN HAVLİ

“Poetry is the opening and closing of a door, leaving those who look through to guess about what is seen during the moment.”*

Carl Sandburg

Kollarından düştüm uykuya.
Sen bir şehri seçtin
ben bir yalnızlığın koynuna girdim sonra.
Her şarabın bir sorusu var dudaklara
lacivert geceyi bekleyen
sırtında kayan ılık nefesim, “incitme” dedi “gülü
dikeninden öp önce.”

Kaçınılmazdır yalnızlık özgürlüğe yürümedikçe
ansızın unutulur bir aşka duyulan hasret
içi boş şeylerin batmadığına dair gerçek.
Birgün başladığı gibi bittiğinde her şey
dalıverir aşılmaz surların kapılarından sevgili.

Şiir ona bakar, o şiire esrik;
şiir, korsan gösteri, gaz maskesi, U dönüşü biraz.

Hayatın karıştığı sokaklar bu kadar değildir elbet
yarasının ustasıdır hiç göstermeden taşıyan
kan izlerinden belli olur bazı hayatların kesiği.
Sen yine rüzgâr ol, dağların sırtına yaslan esenlik adına
ve böyle çekip git derdine çürüyen yapraklarla.

Şiir ona güzdür, o şiire hüzün;
şiir, sahibinden satılık, devren kiralık, evcilik oyunu biraz.

Ben çoktan sustum, yaralarımdır artık bağıran.
Açık yerde tepecik kendini dağ sanırsa
hayat ilk sabretmeyi öğütler can kaybına.
Hızla havalanan bir gönül salıncağı
ateş almış bir revolver
ben sende yaşayayım ama sen bende hüküm sür
çünkü ölümün tellalı ayrılığımızdan bile hızlı.

Petrole bulanmış balinalar gibi kıyıya vuruyor hayatlar
küçük bir sızıntı dedikleri büyük bir iç kanama
ihanetin köstebeğiyle delik deşik huzur toprağı.
Benim savunmasızlığım, kendime olan çıplaklığım
masumiyetin korunmaya ihtiyaç duymayan doğallığı.

Şiir ona düştür, o şiire gerçek;
şiir, ayak izi takibi, kuş uçuşu, hassas terazi biraz.

Karanlık suları yaran kürek sesleriyle başladık
sen bir ırmaktın hayatımın ortasından geçen
bazen kalkıp gitmek iyidir bu yüzden aşklara.
Aşklara gidilmezmiş meğer, derin gömül sulara
ve bütün dünya yıkılmaya başlar gözlerini kapadığında.

Şiir ona candır, o şiire söz;
şiir, şaman dansı, istiridyedeki inci, kayıp bavul biraz.

Öpüşünle kalktım uykudan.
Sen dünya diye beni kucakladın
ben sensin diye bir sağanakta yıkandım sonra.

Benim aşkım senin boyunu geçeli çok oldu
şiir bize zarif hasar, güzel kaos, tatlı zehir bundan sonra…

19:49, 19 Ağustos 2010
Çeşme

*Şiir bir kapının açılıp kapanması anında, görebildiklerinin tahminlerine bırakılmasından başka bir şey değildir.