KIYI SİNEMASI

Çocukluğumu damltıyor sözcükler

sanki gövermiş dut ağacı dallarım
göğe sarılsam, kıyamıyorum,dökülecek
zaten dökülecek olan yaz umutlarım

bu film böyle bitmeyecekti; gökyüzü en acı perde mi?

Yalnızlığımı damıtıyor sözcükler
her an tek kişilik ama "insan kişi kişidir"

uzaklaştıkça eksilen başka ne var bilmem
ölümü / mü alkışlıyor sözcükler; kefenbembeyazı

bu film böyle bitmeyecekti;kuşlar neden mavi

yokluğunu dövüyor dalgalar; dünlerin yokluğunu
kayalarda ezberliyor medceziri gün ışığı; karaya sevdalı
sıvası dökülmüş bir bina duruyor alnında kıyı
eskidikçe gençleşen başka ne var bilmem
çocuk aşk; martılann telaşına yakışıyor en çok çift sayı

bu film böyle bitmeyecekti; açıklarda umut her şey mi?

Akatalpa; Ağustos 2004