KIYI SİNEMASI
Çocukluğumu damltıyor sözcükler
sanki gövermiş dut ağacı dallarım
göğe sarılsam, kıyamıyorum,dökülecek
zaten dökülecek olan yaz umutlarım
bu film böyle bitmeyecekti; gökyüzü en acı perde mi?
Yalnızlığımı damıtıyor sözcükler
her an tek kişilik ama "insan kişi kişidir"
uzaklaştıkça eksilen başka ne var bilmem
ölümü / mü alkışlıyor sözcükler; kefenbembeyazı
bu film böyle bitmeyecekti;kuşlar neden mavi
yokluğunu dövüyor dalgalar; dünlerin yokluğunu
kayalarda ezberliyor medceziri gün ışığı; karaya sevdalı
sıvası dökülmüş bir bina duruyor alnında kıyı
eskidikçe gençleşen başka ne var bilmem
çocuk aşk; martılann telaşına yakışıyor en çok çift sayı
bu film böyle bitmeyecekti; açıklarda umut her şey mi?
Akatalpa; Ağustos 2004