TAŞINMA SONRASI

insan ille de doğduğu yere benzemez ya!
 
hiçbir yere benzemiyorum
hiçbir yer bana
 
bir şey söylemiyor taşınma sonrası
hırçın odalarda
geçmişten silkinen dağınık masa
kadifeyi kışkırtan sessizlik
lambayı kısan zaman
eşyaları uzaklaştıran
hiçbir şey bana
 
pencere yerinde duruyor: dursun
ama rüzgâr şaşırtıcı
alıp götürmüş pencerenin kanatlarını
kuşların boşluklara bakıp bakıp
çığlığından anlıyorum
ruhumun kanadığını
 
kırılan gurur
çatlayan kemik
nasıl iyileşirse yavaş
öyle yürüyorum hayata
hiçkimseye benzemeyişimden
ve benzemeyişinden
hiçkimsenin bana
 

Yeniyazı, sayı 1, 2007