enginlere

               - kentin güzel çocuklarına-

çıkıp kuytulardan denizi giyiniyorum
omuzlarımda rüzgârın şalı
gözlerime çiziyorum kentin suretini
nereye gitsem başımda kuşlar
uçuyorlar ertelenen gidişlere
gözleri gülüyor denizin
dalgaları taşıyor bir taka
nilüferler açan masaya
kanuni şerbeti demli çay
açılmışız kıyı’dan enginlere
bir kırıklık ötelerden
yansıyor tüm gitmelerime.

düş içinde gece kuşları
akşamla düşerken kente
güzü karşılayan yapraklardan
geliyordum yitik coğrafyalarda
bıraktığım uzaklıklardan.

akşamla yarışıyor dolmuşlar
düş içinde ışıklı kaldırımlar, çarşılar
süzülüyor camın buğusundan
uzaklar.

kuşların şarkısına kapıldım
azalmamak için yarına
martılar yıkanırken yağmurlarda
kent açılan göz gibi uzağıma.

hüzne ayarlı iklimlerden gelmiştim
kuşların sevinçleri aynada
balkon ve masam, eski dergilerim
kapıyı açtıkça deniz sesi martılar
şimdi zaman gitmelere uyanıyor

ağustos beni esmer bir eylül sanıyor.

(Kıyı Dergisi/ ocak- şubat/2007)