çakıl taşları

                - ceren’e –

- sureti değişen kentin
yıkılan sokaklarından şimdi
eski yollardan ganita’ya
dalgaların köpüğünde balkıyan
geçmişten geri kalanlara-

kehribar denizin kazı alanında
bir düşe sağanak kuşlar
gökçatı dipsiz uçurumlardan
umarsız köprülere kördüğüm
ay harmanı gecelerde
esmer bir çocuktur gördüğüm…

akşamın eteğinde tunç devri tanrıları
harmani hüzünlere ışıyor
çıplak tenimde ıtır kokusu
bir vadiye konuk çoktan yüreğim
dalından kopmuş koruk
benim mor erguvanlara konuk
çığ düşmüş ırmak yüreğim.
   - dipsiz göller gibiyim
       süreğen bir öyküde
         kovalanan kelebek ömrüm -
şarkı söylüyor gece, gülümsüyor us
koynunda gizemli çakıl taşları
kırlangıçlar gider, sararır yaprak
esrik gün kucaklar ardımdan kenti
denizde balıkçı tekneleri
takılır bir düşün kayıp sesine…

(Kıyı Dergisi/ mart-nisan/ 2007)