REÇİNE

gözlerini kaçırdı reçine kokuları
güneşin erittiği nasırlı parmaklarımdan.
geçmişimi aradım yeşil bir vitrayın sağrısında,
eski bir elyazmasının içine hikaye etmiştim
kandilimin sarı, lirik fülütünü.
zamanın ilmeklerine örülü parşömenlerde
saklandım.
kelimelere damlayan kanın pıhtısıydı
elimde son kalanlar.
yağmura ilişmeden haykırdım bulutlara,
aynaya düşüyor gölgelerimin yara izleri.
ırmağın çocukluğumla sevişmesine şahit oluyorum,
dilime vurulmuş bu lirik mağarada.
koyveriyorum bedenimi dikenli çalılara,
özgürce bileklerimi kesiyor,
gözlerimin rengi akıyor akasya yaprakları.
ölümü hayal edemeden hayat genizime takılıyor.
zaman, kafamın içinde deli bir kasırga gibi
reçine kokusunu hatırlatıyor.