feyza bacca

burda bir yerde be(n)den
yakası açık tangolarda sermest bir kara şiir gözleri
ilikliyorum dişleriyle bozulan çığlıklarına
ne tarihten uyandı o yataklarda eskimeyen hüzünlü yüz
de buluştu kendisiyle bilmem
ben gördüğümde öyle bildim öyleydi de...
“yorgunum albayım”lar geçiyor kulaklarımızdan
biralar hızla içilirken karanlık sularda gezinen baba
vurduğu yerlerde diken diken bir “kötülük toplumu”
çiçekli entarisinde makas izleri sahiden bu kelepçeler
saatlerle düzüşüyor gerekçeler saatlerce
elbette ki derin bir acıdır ve dahi
gün geçtikçe daha da derinleşen
içimdedir ve dışımdadır hemzamanda...
oy ömrüm derken pat diye bir laterna magika
ne kadar kısa on dokuz saçlarından daha
hep genç bir çay bahçesinde
ağzında ıslanan bir sigara konuş(a)madıklarımız
en güzel kitapları yazılmadan kalın
oyunlar oynanmadan daha
(g)izlenilmeden bu film noir
uçmak onun öyküsü.