YÜREK DEPREMİ

hüznün uzak toprağı
tutamadım uykunu
serin ırmaklara

bu toprak
sancılı yüreğine yaktı ateşini
günah ödüllü çanlar
çalar çalar yakar ateşini

bir ses doğdu
roketten mermiden
uçtu minare gözlerimizden

kirli düş birikintisi
kilise tütsüsü
sonra savaşın bakracından akan
bakiye çocukların gözünde
Endülüs türküsü

şu şarapnelle düşen
barut kokulu takıları
hangi sevincinin boynuna dizdin
söylesene toprak ana
ağlama yine yalnız kalmışlar gibi
ufka demletme gözlerimizi

suskun damarında uçsuz için cenk mi
yüreğinde patlayan
atom bombasına eş mi
kanın değil mi Mostar’la akan
uzletin reva mı
ah Bosna ar güneşim

cesur bir yıldız
daha çekiliyor kabuğuna
karanlığında Avrupa’nın
aydınlığında Endülüs’ün

fesleğen akşamları çivilenen
oy uykusuz Bosna içimde yanan
atom yağmuru altında
kendi gözleriyle yağan
uyan içim
uyan

yetiş içim
ellerim yandı toprağın sıcağında
içine aktı ateşi Bosna’nın

yetiş içim

(yaz’93)