GAREZ

kuşlar gitti   
yağmursa duruş alametleriyle dişi bir org 
tıyneti edindi şehir  
ve hiçbir kuşku bilmez öpüşmek nedir  
nasıl bir dudaksızlık şavkı bu  
sözcüklerin zangocu  
incir için yedek peri  
ıskartaya çıkmış bir ısırık elma için 
hançer bahaneleri pazenin ve tülbendin  

kuşlar gitti 
ödlek vaadler vadisinde  
bisiklete biniyor ümmi gece  
bir babanın alnı kırış kırış  
bir anne  
saçların ilmine yuvalanarak  
sunuyor sur ihtimalleri heybesini geyiklere   
bir kızdaki kar iniyor meleksiz  
sönüyor bir çıra   
künyelerin fesadına kanarak

kuşlar gitti    
her ağaç 
uzak gündüzler iblisini anarak    
esnemesinden müzevir mevsimler silkeleyen bir kadın   
sayılır   
kuşlar gitti  
artık alnımız yetim şarkılara pusat kalır 
bir us kıpkızıl kapanarak  
üzümler öder mahşerler alır

kuşlar gitti  
delinmeden saf ağrılar sepeti seher   
tekme gibi vurmalı yabanlığı çisentiye  
çarşıları yakmalı   
elimizin batık kalyonlara kardeş  
menekşe vezniyle  
bir manolya koparıp bir şairi öldürmeli   
gülsek bile perçemi softa ilgisizlikler  
sarışın Bizans dengeleri  
ve ayin 
ağustos mızmız   
yemin dilber              

kuşlar gitti   
kaç deniz varsa  
çocuk başlarına dair hırçın menkıbe  
kaç kemanı yalamaktan oluyorsa   
gökteki pütürlerin oynadığı ganyan  
orda namlulara sevgilim aç kediler sürmeli

(Öç Terimleri’nden)