PENGUENİM

Bana kalemimin ucunu
gösterseydin teleksiz kanatlarınla
bilirdim yazacağımı penguenim
buzul ürpertisini umutsuzlar parkımın.
Perdeli adımlarını koru
çiyli cam kırıklarından.
Boynundaki sarı kuşakta
kaybettiğin hiçliğini ara.
Beyaz göğsünde nişangah
işaretledim seni.

Siz, anahtarlıklarıyla sevişenler
keskin seğirmeleri yüzlerinizin
ahizelerinizde cinayet izleri
vurun düşürün penguenimi.
Siz gölgeleri seversiniz
çimlere basmamayı.
Ne yana dönseniz eksik öbür yanı
mahzen eskisi uykularınızın.
Vurun vurun düşürün...
Bir çocukluk çatlasa da aynada
siz dolgun yaşamaya bakın günleri*

Buzun suya dönüştüğü yerde
penguenimin cansızlığını örtüyor
hırkası Edip’ in.
                                                                 
*Edip Cansever