bindokuzyüz…

IV.
kapital’i heceliyoruz üç çocuk
kaleiçi’nde bir çekme katın çekilmiş en yerinde
biri vurulmaya aday
gözlerime sığmıyorsun
idris

zamanın en hız yeri
dokuzyüz yetmiş bilmem kaç geçiyor
unuttuğum neydi, adı o
kimin?

kalemin teriyle düştüm
kelepçeye vurulduk sonra
sonra kendimize

halkımız ey unut sen bizi!