söz meclisten içeri

kaz adımı adsız kere
kar olsam yüz
olsam
olsundum

dönsem sular hayat
kavramların kabuğu
çıkışsızlıklar kendime
yeni önyargılar bulmalıyım!

yaz unuttuklarım
unutamadıklarım

söz meclisten içeri
mazi yiyen coğrafyasızın!

içimi ben kaç kere öldürdüm
sustuğum
kimseler seçmedi hiç

mor ve yaban’ım ki
söylemiştim
aziz hem sevgili..

bağıran sükût ne işve naz
bulan her ne kimse

masumiyet diye bir şey yok!

biten yediveren
bir cerrahın elleri
düşerken denize samatya

tuz bağlamalıyım adına
büzük tarih anlamsızın

getirin bana!