KIYI ÇİMLENMESİ

Belki de son  bu; çürüyen çimenlerin sancısı; duy
arsız ökçe darbeleri altındaki kıpırtıyı, çileyen tin'i
basıp gitmiş adımların uyuttuğu gezegendir, orada
kimin çocukluğuydu kim bilir, dinle aczini dünün
ve yerine koy yeni resmi, soluksuz çamur eziğini de
bisikletsiz bir çocukluk kalmıştır izin altında; duy
ölümlere terk edilmiş özlemlerin gölgesidir siluet
içindeki sararıp solmayı bun tuvaline koy, öyle git
nasılsa okur birileri, inleyen damla birikintisini ayın
balon, uçurtma mağduru harflerin düştüğü çukurda
kırk dokuzluk çocukluğun a-7 sayfa; not et, öyle git
bisikleti çalınmış yılları mahşer bilen çılgın izlere
dokun, ve çürüyen çimenlerin sancısını duy, ısrarla
soğumaktadır karşı ışık, anılara kıyma; dök öyle git
her kıyı karşıya kıyıdır çünkü, gör karşıyı öyle git

çürüyen çimenlerin yerine
çürüyen dalgaları koy istersen
öyle git...