GÜZ YELİNE ÜÇLEME

I
ince esen güz yeli
-değip geçen tenime-
dese bile "gün bitti!"

yine günü yederdim
zaman ile birlikte..
şimdi zaman ertesi!

bana gitsem ben yokum
kendim ile firarda...
ölüm kimi bulacak!

II
meğer yok'a yol imiş..
bunu böyle bilmesem
ben de çoktan ölürdüm...

onca ölen, öteden
deseydi ya "çok güzel!"
söze yükü yükleyip…

madem ölüm durmadan
beni bana çağırır
kendi gelsin gelirse...

III
gelse zannım pusarım!
yokuş yolu dar eden
bir servi duldasına

belki de bir karanfil
değer benden önceye
dulda nerde bilmeden

ince esen güz yeli--
gitsem! geri ne kalır?
terekem iki dize!..