Nutkum Tutuldu, Hayret

dirim denizi mavi güzel
hey ölüm ulağı, alarga
kimi anlar, kimi dinler
gelenekle beslenir
benim geldiğim o yerde

boğaz tokluğ'una çalışan ipekböceği
kozasını delsin de gör
gör bak; emeğe saygı duyanları
hey zulüm ulağı, alarga
kim anlar kim dinler
benim geldiğim o yerde

yüreğimden havalanan kırlangıçlar
kanat vurdular uzak maviye
uzak içimizdedir
hançerle ipeğin uyumu kıskanılır
hey tuzak ehli, alarga

bir ürkekliği yaşar yerleşik serçe
tırnakları tırmık, saçları süpürge
annem de öyledir
hem yerleşik hem ürkek olarak
uzun uzun uz yaşadı yeryüzüyle
hey alarga diyemedim ölüm ulağına

nutkum tutuldu, hayret.

Arif Madanoğlu
Edebiyat Eleştiri Dergisi Temmuz-Ağustos 2002 sayısı