MAYA TUTMADI

Hangi şiir
İnsanı kirinden bir sildi bir süpürdü
Hangi söz
Bir çalıyı bir güle dönüştürdü.

Bir öğünlük tokluğu verebildi mi dize 
Kötü ruh hallerinin bu kötü cinlerinden 
Hem kimi koruyabildi bu güne kadar
İçimden vurun demek geliyor beni sözden.

Boşuna paralayıp yüreğini benini
Vakitsiz vakitlerde öyle sözün peşinde
Şiirin çilesini demlendirebilmenin
Çabası değilse, bu nedir böyle
Bu saflığın buhranı bu dehşetli yanılgı
Hiç gözünü kırpmadan atılışım ateşe
Neye yaradı...

Bir harf kadar yalnızlaşmış şamanım
Acısını gizleyen zavallı hecelerden
Bütün bunalmış sözler aşınmış zamanlardır.
Denenmiştir çareler, umut, aşk denenmiştir
Hüseyin’e sorsanız
“Şairler olmasa yerlerinden sıkılır çiçekler de*”
Güzel kardeşim benim, dil otum, gönül komşum
Duygudaşı olmayan bu gönsüz insanlıkta
Çatlasınlar ne çıkar…

Girilmiştir duygu ile kalplerin arasına
Sıratın kıl köprüsüyle eşdeğer olmuş yaşam
Şairsizde bu kadar olurdu inan dünya.
 
Şiirlere üflenen büyüler tutmamıştır
Şair çilesi var ya, bu derdi, bu kederi
Acısının sebebi, başkaca bir şey değil
Söz söyleme sanatının aşkıdır.

Sözümüz bademizdir, dizeler tımarımız
İmge kaşağısıdır darda başının
Aynaya baktığında kim varsa ona söyler
Bir azı fısıltıdır, bir azı hardal gazı
Gören göz kılavuzu ne yapsın a sözdaşım
Ağzımızda kan tadı.

Şiir dermandır diye
İlk gönüllü kurban bendim sunakların içinde
Yazık maya tutmadı, tutmadı hiçbir niyet
Şairi bol yurdumun haline bak anlarsın
Şairler mağlup oldu söz düşük yenilgidir
Şiirin barış hakkı alınmıştır elinden.   

*Hüseyin Alemdar.
 2007-11-14