YAZ BİRİKİR

Yaz, susamışlık arkadaşları, uzun uzun akmak
bir aşkı sonra. Herkes saçılıp gitsin yolundan
denize dökülsün sokakların ucundaki güneş
toprağımı da al götür. Karanfiller büyüt tenekede
yaram denizden çok kokuyorsa, iyot yakıyorsa
kirpiklerimi, ıslanıp giderim gözyaşlarıyla.

Gel, öp öpeceksen hangi bulutun yüzünü
git, gideceksen dünyanın yaşlanan bilgeliğine.
Hız, zaman ve Türkiye, neredesiniz derken
iniyor balyoz, yarılıyor asfalt, şehrin kalbini deliyor
iş makineleri, yutkunuyor çölde unutulan barış.

Hayaller soluyor, tenekedeki karanfiller de
sönüyor, keman sesi olup kanıma dokunuyor
her şey. Gelecek yağmalanmış, tükenmiş özlemler.

Temmuz ortası, sırtımı yakarak geçiyor ter
gözyaşlarımdan başlıyorum konuşmaya
avuçlarıma anlatıyorum seni. Bir dize atlasam
bir günü ortasından yarsam diye...

Git kendini tutuştur geleceğinin yüzünde
kum tanesinde bulayım seni, hangi taşı kırsam!


Kırık Pena'dan / 2007