yuhalanan takımdaki yahuda ...

yuhalanan takımdaki yahuda
için kayda değer mi, bilmediğim notlar

tek şey elde edildi bu meçhul yolculuktan
tek işe yarar şey: pensilvanya transatlantiğinin kayalara dank ettiği!

her şey yinelense bile çok açık değil, zaten
basit, amele için fazla bir ikramiye bu, tayfalar kim, niçin ikram
kimilerine göre )kimileri: cemaatin aşırı taraftarları
oynak havalarda sotaya yatanlar, para sayarken
parmağıyla iki dilinin ucuna dokunanlar( malum
onlar için bir kere her şey çok açık, yahuda’nın göğü gibi
açık denizler gibi yetmiş mil açıkta her şey çok.

burada
ter boşanıp duran bir materyale dönüşür hep bir süre sonra
hatta demir yumuşar -hadid- hamur olur, beyaz undan, ümran görmüş
çarşılar dolar durur, çarşılarda dolar durur, dolar dolar olarak durur
çarşılarda, her yanda durur, amerikan pazarı çarşılar, amerikan futbolu
amerikan bezi satılan çarşılar, amerikan mısırı, amerikan donu
amerikan sineması, çarşılarda amerikan arabaları
bir bereketlilik. pırıl pırıl parlar insanlar, güneşin altında durur
som halde terk edilir liman ve çarşı.

tam da bu esnada
sürekli barış kelimesine vurgu yapan bir dışişleri bakanı kadar
sevimsizdir, çok açık bağrışan kalabalık, kale arkasında, geminin
kıçında saldırgan bir tutuma karşılık beklenmedik teyakkuz
üstüme gelişi bildiklerime benzemeyen sarışın kalabalığın
daha önce bir sarışın kalabalıkla karşılaşmamıştık, ihtiyar
babama benzemeyen, akrabalarıma benzemez barışın
kalabalığın üstümüze gelişi, neticede biraz da biz ölelim yani
kanaryamız da ölsün hadi, tek harfli bir tabanca verin, dann!

tam da bu esnada
barışın tehlikede olduğu gece sularında, hükümet yetkilileri
nasıl olsa bizden yana olacaklardır yani bizi bırakacak
düşmana kafire atacak kadar namert değiller yani biz
otoritelerden izin almadık diye otorite bize kızmaz
kabul edin artık, yorulduk, yeter, barışın! nefret etmeyi bırakın
sonu gelmez barış görüşmelerinden usandık be. en büyük fener
sarışın adam çok sinirli; çok çektik yeter, geminin kıçından çekilin!

boşuna daniel guiza’nın aidiyet sorununa dikkat etmişim
ispanya gol kralı yabancı statüsünde oynayacak bir adam değildi
vuruşundan, bakışından, kalenin önünde duruşundan belliydi
topa vururken yerli bir duruş sergileyen guiza’ya rağmen
fener’in yerli futbolcuları biraz yabancılık çekseydi bari, ne gezer
sonuçta kim yerli kim yabancı birbirine karıştı
ne gariptir ki hiç kimse nereye aitse onu kanıtlayamadı.

işte böylece bahar bizi suça icbar eder, devletin kamusal düzenine karşı
birlikte ve ikinci yenilginin getirdikleriyle suça teşvik
yaşlanınca ne söylediklerini bilemeyen avam şairler var
orta halli bir tüketimden üst seviyede bir performans beklentisi gibi
la poetica commedia şairimiz gibi avam olarak nobele aday
yaşlanınca bir tuhaf oluyorlar, uysal, safdil, uz, mutedil
ılımlı, yalıtkan
fazla edilgen, düşmana fazla yaltaklanan barış görüşmeleri
kendisi de onaylıyor bunu zaten “[…] yeryüzünün bütün
yufka yürekli şairleri gibi ben de” diyerek
âkif gibi gayri muaf olamıyorlar artık, yazık, yazık.

keynesyen ekonomi çökeli otuz beş seneyi geçmiş
bahane, kimse umreye giderken bunu göz önüne almadı
sözgelimi büyük ödülü dikkate alarak yardım konvoyuna katılmadı kimse
korkunç öfkeler içinde arıtım sağlandı, içinde-
kini artırmakla meşgûldü sadece
şiir dışı bir kazanımla.

doygun imp.luklar düşle kıyam arasındaydı
suyla toprak, alefle heves
arafla araf arasında meselâ yahya kemal beyatlı vardı
yunus’la yunan
avamla havas arasında arınmayı uman kirli bir fistan
kadar siftahsız  
bir imp.luk düşünden sarsılarak uyanan halk şairleri vardı.

bizim sûretimizle birlikte âlemin sûreti sürekli gaybtedir. bu söz
ibn arabî hazretlerine ait bir sözdür, kaybetmek istemem
yani biz hep aynanın arka yüzünde taranıp duran eşhas
hepimizde kaybedilme korkusu bir anda
zulmete maruz kalma korkusu, zalim olma
ne zaman ortaya çıkacak içimizdeki zalim, deccal, kayıp mehdi
ayna bize dönük değil çünkü
biz hep aynanın arkasında taranıyoruz, aynaya baktığımızı sanarak
üstelik nazenin ve nazan, puf koltuklarda kırıtarak
aynaya bazan bile görüntümüz aksetmiyor, aksedemez aslâ
yüzümüze dönük bir ayna, bir tecelli bile yok ara sıra
niçin aynaya özgü değilse bir bunu anlayan olsa zulmette.

köpükten bir köprü üzerinde, yar yüzünde
buzdan ve dahi karanlık gaybe ait cisimden
rahmete yönelik rahmetle, gergin bir deri şeklinde
uzanır eğrilik ve sapma yoktur onda.

tek harfin uğultusu bende, kelimenin içindeki ikilem benim.

bir vesveseyle beni rejiminde zorunlu kıldı nefes
hükümetin nefesini geminin kıçında duyduk
bu yüzden geminin her yanını bayraklarla donattık ki
biz aslında bu işlerin adamı değildik, gemi de bizi tutardı
ama biz gemiyi tuttuk.

sonuçta prefabrik çocuk parkı projesi üzerinden cihat tasarımları da
yapıldı, ne alâ, kara paraları aklama yöntemlerinden biri olarak
armatörlük, kara parçalarını aklama projesi
yer altı tünellerinde konser verilebilir yahudiler çatlasın diye
islâmî bir arge… insanî bir tutum… çok sesli, çok renkli
çok ideolojili, çok psikolojili, çok demokrasili, çok sosyal
çok barışsever, çok entelektüel, çok bilmem ne, çokçokçok
çok uluslu şirketin başında bir işçi, devlet başkanı bir işçi
diktatörlük yapan bir işçi; gerçekleşti bu, oldu yani ütopya değil bu
arka plandaysa sefil ruhlar aleminde beş vakit amele marx
insanî diyalektik budur işte
ve işte sintinedeki kan boşaltıldı çaktırmadan
köpüklü kan, ithal kan, fazla kan, gemi azıya alan.

“ah o gemide ben de olsaydım/ açık denizlere yol alsaydım”