JARTİYER

bu benim içim;
kırmızı jartiyerli, beli düşük ikizim
zıp zıp zıplıyor kapalı kutular gibi odalarda

fingirdek bir bahar akıyor damarlarımda

şimdi düz bir çizgi üzerinde koşsam
sokakları, pörsümüş şehirleri bıraksam ardımda
bir köpeğin dilinden alsam aşkı
kim tutar beni

hani kim tutar ikimizi
vurmuşum cümleyi alnının ortasından
bölmüşüm kelimeleri hecelere
hani sallasam boşluğa harfleri
koyu bir sıvı içerisinde gelsek katı hale seninle

olsa olsa bir tutam yaban otu biter içimizde!

Varlık, Haziran 2004 sayı 1161