ULAŞIR GÜN SÜRGÜNE

uzar tedirginliğin dili
niyetin yar ise; yaramsın üryan 
henüz doğar acemi tanrı,
kesilir bana külhan…

heves de aşılır, tapınmak da kedere
iç büyümekte iken bakir günahlar…   
tartılmaz çünkü uğranan bozgun,
sürgün yarasına konmuşsa kuşlar… 

aşktan yaslı çocuğum,
düşten geç döndüm eve
kedere bulaştı aklım
gel bilmiyor çünkü gecikmişliğim 
benseyemem kalıp gideni…
meğer düşü göze alanmış kader…
meğer bulunmazmış aşka muteber…
sevemem gıyabımda külden geçeni

yorulur çiçeklere bahçeler 
yeter hazana gül kederleri…
çünkü dahil edilmez yara kinayesi devrim teorisine
helaldir dağlanır, tanımsanırsa hayat
iyi ki ölümlüdür mazeret tanrıları
sulha inanmaz harfim
ulaşır gün sürgüne…
iyi ki doğru hoşlanırız yalanlardan
vakit çoktur körelip sivrilmeye…

pişmez ki yasaksız gönül,
dönerken tepemde sevişen doğan
kimi çatlağına nar,
kimi mazluma ferman…

iyi ki devletsizdir ölüm
desti hicrandır memeye ayan
iyi ki öpemez kimse içimden 
değilim can tiryakisi…
mert yanım göz, dert yanım kulak…
taşırım yürek cebimde cinneti…

en fazla bir şiir ölürüm; yanar düştüğüm seni…
taşar dağarcığım sana
acı hünerlerini…

çünkü ayin pişman doğdu cümlede
söz sokak delisiydi, adeta köle…

(kudurma sureleri)