AŞKREVAN

korkudan gelinlikle beyazlaşmış gitti ablam
ufunet salan kaymak aydınlığa kam otosuyla
parantez içinde izi var mıydı düşlerin bilmem
lojmanlar çocuk gizledi kolayca gözlerimden

devlet bacaklarıyla hilâl sarışındı kadın uzun
söz pınarında küs kutusu yaş mezat kuytusu
kanat çırptı geçmişinde parçalanmış serüven
ne yaz oldu ne bahar, evlât okulu eski mezun

sarılan o muydu boynuma kmşık anlayamadım
yağmurun kuraklığıydı ölüden uzaklığı yakının
uykunun uykusuzluğunda pus baktım kırgin çok
uçurum dibinde mühürlenitmiş ömür aşkrevan

Akatalpa, Şubat 2004