DÜŞÜNEN ADAM

teğet bile geçmiyor dünyaya
gecenin ucundaki meczup geceden korkmuyor
acı vermiyor tenine saplanan çiviler
yaklaşıp uzaklaşan insan yüzleri
 
uzakta çok uzakta
yanardağdan kurtardığı şehir
dişleriyle söktüğü hayat
kaygısız hatırlanıyor
takatsiz kaldığı uzun yürüyüş
onu soğuk bir avluda bırakan zaman
suç ve ceza

kendi başkası onlar
dağılıyor aynadaki suret
kıyamet bu belki de
sesleniyor tımarhanedeki Rodin'e
-Şekspir daha büyük Lenin'den

Kitap-lık, Temmuz-Ağustos 2004
Şiiri Özlüyorum, Temmuz Ağustos 2004