ADA

kelimeler yavaşça ağzından saçıldığında,
ürkek tavşanlar gibi
rüzgarın yelesine çarpıp denize düşüyordu
tek tek...
imgeleri veriyordu güneşe, peribacaları gibi asil bir yalnızlık
kaplamıştı geçmişinden gelen paslı ura.
gülümseyerek belleğinin toprağa süzülmesini seyrediyordum
tanrısal bir bakış düştü gözyaşlarıyla beraber gamzelerine.
ilişti.
yalnızlık çeken bir su damlası gibi.