SİYAHIN ÖNÜNDE HALK SETLERİ

İnsanı hızla yaşlandıran siyasal bölgelerin müziği
bunlar pamuk tarlalarını geçince duyulan
iniltili sövgüler, yapışkan, esmer
büyüyen Halk’ı gördüm sabah erken
küçülen halk hamam sırası bekler.

Bir benzerlik arayışındayım
hiç olmazsa suçlarımızda bir benzerlik, ama yok
yok işte, çocuklar alevler içinde
çocuklar dilleri döndüğünce alevlerle oynamakta
çocuğun yetim ellerinde dernekten pastel boyalar var
baktığım, durduğum, geçtiğim üç ışık da kırmızı
babamın yerindedir polis, şu ben hep cezalı çocuk
veda partisine bakılırsa
evi yurdu terk edişim de olabilir bu
esarette cesedini teslim eden son halifeyle birlikte
bitimsiz sanılan bir devletle sevdalı
olabilir, herkes her şey, siyaset bu.

Bir düş kırıklığı gibi sokulan ağır kamyonlar geceye
Avrupa Birliğine sokulur gibi sinsice bir inanç
(tinerci çocuk Küçük Prens okumakta otoparkta
hızmalı kız Kuran kursuna gidecek birazdan hâlâ yatakta)
gecenin kefenini attım renklilerle birlikte
terleyen yerlerde çelişkilerle beyazlar.

İsteksiz bir benzeşim olsun
mecazlardan yana masmavi denizde gözyaşım
mahrem bir inci gözden kaybolsun
neden ruhen teslimat süresince yükselişte hisse senetleri
menkul kıymetler kadar biz hiç sevişmedik bile
dolar düşmezdi hem biz vedalaştık diye
altın değer kaybetmez iktidar çökmezdi
tüketici sevdaya ait fiyat endeksleri
belirsiz eksende ve/yahut pusulada zarif bir inhiraf
laiklik karşıtı düşüncelerin odağında sevişmekle.

Hiç olmazsa suçlarımızda bir benzerlik arayışı
keşke Keşke KeşKe şke
garip akımı bir anlık küpeştede kirlenen bayrak
kutnudan dokuma çabucak dağılan
ikinci yeni bir başka güçlü dalgayla yer değiştirse de
üzerinden geçtiğini farz ettiğim boylamda
zarif bir inhiraf daha uzaklıkta
ikinci kez yakalasam, ikinci yeni bir devşirme
daha uzak merkezden, daha kilometrelerce.

Ne kadar abes seninle enine boyuna
sevişmemiz Greenich’e göre değil de
Nietzsche’ye göre olabilse, şu ne kadar abes ben.

Yataklıda kusmuşuz, penn
Silvenya’nın geniş mezhepli hoşgörüsüne sığınarak
koridorda kan kokusu
yokluktaki hiçbir ilâhın hiçlikten ürettiği lâ ile
sadece tuhaf bir bekleyişte gar uğultusunu alıp üstümüze
lâ’nın ardından gelen ilâhlar için ebedî bir suskunlukla
iktidar değişirken makas
hızla geçen bir trenin çığlığı paralel seslilerde.

Hece, Ekim 2008