AŞKVEREN

‘birdenbire aklıma düşüyorsun’ diyorsun ya
tut çıkar beni aklının düştüğüm o yerinden
çıkar birgün ve at gitsin çekimsizlik başlasın
aksın kalbinin boşluğuna o hain unutma

neşterle ezberden okuduğun şiirlerimi
biliyorum hiç de kolay olmayacak sesinin
sahilini döverken yıllar kazıyıp taşımak
bensizlik kıyısına aşkveren dizelerimi

bak göğsümden o beyaz yılları koparıyorum
güvercinli bir iklim oluveriyor sensizlik
kanatlarını kararsız kabullenmeye çırpan
ve ısıtıyor en samimi dostluk sözlerini

‘böylesi daha iyi’ tezini sunan sessizlik