ÇOKALAMAYIŞLAR

                               emel güz için, şiirine;
 
pet şişelerin buğusundan seçilemiyor ya bazen dünya
ıslak ve yapışkan, arzu ya uzatıyorum elimi
gülüşümün kenarına bir acı seyri ekliyorum, kaçış
eni hayatın gündeliğe geniş, şapşal
çocukken elleri birden büyüyüverenler anlar
 
iç hayat derin bir uğultu hep
açıkkapılarda tekil düğümlendiğim
trenler kadar, rayını arayan,
ardıma örttüğümde düşünmeli anıyı
damla damla yüzüm güllişüIl1 kaçış
 
büsbütün bir sıradanlık örgüsü pet şişeler
nefes alıp veren an, yarın yok:
toplayamıyorum bedenimi gömdüğüm şafakları
dışımda gün hantal ve asalak
 
çocukken çok sakar olanlar anlar
her durakta soyundum aşkı arşınlayan bir ten,
buğu ardında büyütülen düşü çoğulluğun
dev bir hüzün ağı uzanılan pet şişe
gelecek anılardan öte
ne bırakıyor su, düşler kırılırken. 
 

(Yazılıkaya, Ağustos 2006)