İSTANBUL LİMANI

struma vapuru
"geldiği denize iade edin"
 
durgun akşamlar uğuldadı göğsümde
bir iskelet gibi ağrıdı sessizlik
görkemli ışıklarla buluştu tenim
uyudum sözcük oldum taş taş üstüne
lekeli sular yuttum kuyularda
 
hızla kuşatıldım göz çukurlanmda
irkildi kirpiklerimdeki karanlık usulca
bir yaradan geçti bir gözüm sandalı
bağırdım unutulan üvey martılara
göçtüm
bulut koydum iki ten arasına
 
"ben bir gün tüm'den geri kalkacaktım,
tuttu bu şarkı dediler, unuttum,"

hücremin bir köşesinde oturuyor su
bir iskelet gibi dokunuyor sensizlik
kanama bandıralı kayıp yüzümü geriyor
düştüğüm her sayfanın okunaksız boşlukları
ellerim giyiniyor ellerini
 
vapurdaki ıslığa eğdim başımı
içimdeki çocukla indim çiy tanelerine
gözlerini ağırdan aldım
 
nem bııak limanların açlığına 
 
 
(ile 12)