külheves behçet aysan inceliği

                                    --her bahar ilk işimdin/sana yağmur getirirdim (B. Aysan)

 

 

ölümün ricası aşkın jestiyle merhaba behçet

 

merhaba mağdur ve mağruren göğsümü çizen pergel

 

öncesini beş yıl de yirmi yıl olmuş görüşmeyeli

 

âh, yirmi yılı yıkımlarla yangınlarla kanköz yaşadın ya sen! 

 

kanköz külheves bir resmin ki durur çağdaş türk şiirinin gönderinde

 

kimileri düellonun resmi der bu imgeye kimileri deniz feneri

 

ben önce eylül derim sonra karşı kıyı derim temmuz diyemem

 

her 2 temmuz iki santim daha içime işler göğsüme iğnelediğin keder

 

salatayı çok sevdiğimden midir ne her gebze’ye gidişimde

 

— bu gebze dediğim de senin kocaman yalnızlık dediğin izmittir —

 

nerde yeşillik var toplarım içimdeki tüm madımaklar kanlaşır

 

anlarım ki kalbim sensin anlarım ki elime moramık dikeni batmıştır

 

heyhat! ağzı körelmiş bir sürmene bıçağı olmuşum anlarım ki sensizim

 

sensiz eren’ler büyüdü serap’lar büyüdü de âh sen hep kırk gibi kaldın-- 

 

benim için ilk ankara sendin unutma! mülkiyeliler’de naifrakı ân’kara! 

 

âh(erhan! budak şükrü ali atabaş adnan salih senden sonra gelir

 

ey kırgın bir nar gibi kendine saçılmış kalp şehri ankara

 

içine vehim düşünce söyle şairlerin mi daha sitemkâr yoksa sen mi

 

sahi behçet, şimdi hayatta olsan rakını döker de en güzel sitemi

 

sen söylerdin: “kovulduk mu, sonunda yine biz, dönelim acılara”

 

bu masa ankara masası bu rakı içine gölbaşı katılmış tekirdağ rakısı da

 

kurtuluş’ta solcu kızlara yazlık ceketiyle trampet çalan akif nerde sahi--

 

12 eylül hareli birer yazdık ya biz bir avuç kanlı zambaktı hayat yakamızda    

 

aşkın öğlenine trampet çalsak da âh akşamına travma geçirirdik! 

 

âh behçet, arokanya’da neruda’ya dokunmuş ellerin nerde

 

nerde eflatun aşklara ve dağ güvercinlerine giydirdiğin lâl kalbin

 

kalbin ki sivas bir ateş deresinden taşmış yanık ağıt kül harmanı şimdi 

 

her sesin kanimge güherçile ve keder atlasında susmuş küller kadar serin

 

heyhat, pir sultan’da yanmış da sanki sende sönmüş bu sisli sivas

 

o gün bugündür her 2 temmuz iki dal kırılmasıdır kalbimin her ağlaması  

 

o gün bugündür asım muhlis nesimi metin hasret uğur sende derin

 

 

âh behçet, âh ki âh! sen gittin gideli                                                                            

 

kalemlerin ilikleri kömür tüm defterler sayfa sayfa siyah!

 

                                                                        

 

Gebze, 4 haziran 2008