kıyı

 

yaşla göz arasında sokaklarını yıktık dünyamızın.

bilemedik akşamları evlere dağılmayı, çok yazık!

okula erken gelen çocukların sevincinden olamazken,

nedeni yokken uçurduğumuz kalbi de soydular.

 

sen sıkıldığın her güne yeni bir korku doldurdun.

onca kürek çektin, deli de oldun üstelik.

kağıt paraların az, metallerin çok boşluklarda,

dünyanın denizlerini yüzemedin, ne acı..

 

yitirdiğin zamanın sancısı apartmanlardı.

yaşamın sandalye üstünde, bıkmışsın şarkılardan.

hayalini kurmuşsun belli ki büyüteçlerin.

küçücük dünyamızın adını da unuttun pazarlarda.

 

ve birçok gün  çok kez  toplarla tüfeklerle yattım!

ve yine acının aşkı dolandırdığını gördüm uyanırken.

halkalar boynunda ölüm kıyılarında olsan da zevkle,

yaşla göz arasında bitmiş yara bandı kaç yazar.