sesinde yol izi var

sözün hükmü çürüyor dudaklarındaki aralıkta
bin elma bir sandıkta eskise ne
ben öylece düşüyorum pat!
uykunun deliğinden ellerindeki ısrara
sesinde yol izi var
düşmek bahane
zaman içinde zaman
öykü içinde öyküye açılarak
bir anti-kahraman
raflardan yorgun o gözlerle
daha ne kadar gidebilir ve nereye?

ölmek dediğin ne ki
senin boşluğunda asılı kalmanın yanında...