ZAMANIN IRMAĞINDA

bir boşluk senfonisi rüzgârın parmak uçlarında
her an yaşamın saçlarına yansıyan
adımlarıma takılıp kalan bir yalnızlık
derin uykulardan, uykusuz gecelerden kimi kez
akıyor zamanın sürükleyen ırmağına

okuldan kaçmışım, ardımsıra zil sesi
hiç gelmeyeceği beklerken bir bahçede
mektuplar yazıyorum anılarıma
sığınıp eski bir dost gülümseyişine

koyuyorum gözlerime konan özlemi
gömülü bir sessizlik en derin uykularda
anlamadığım bir dilden tüm şarkılar
kar yağıyor yemyeşil ormanlara