ÇINLAMA'dan BEŞİNCİ GÜN

ÇINLAMA'dan
 
BEŞİNCİ GÜN
 
Sabah
devrilmiş bir ağaç kurşun gibi yatıyor
Bir kara kedi kokluyor ağzı açık, kolları kopuk
İskeleti, bir yaprağın başı dönüyor çığlık çığlığa
 
Öğlen
Sonbahar şiirleri geliyor aklıma
Ölü gözler gibi dizeler
 
Akşam
Uzun boylu bir serinlik giriyor uykuma
 
ALTINCI GÜN
 
Sabah
Yalnızlığı kirli bir mendil gibi taşıyor göl
Yüzü gölgeli, alnı kırışık, kaşları alınmış
Bir resimden kesilmiş bu saçı başı karmakarışık bahçe
Ayın alnında bir akıtma, pir akıtma
 
Öğlen
Ağaçlar askerde sanki, hiçbie evde tencere kaynamıyor
Bir mektup geldi geldi, sonra bir kapının önünde durdu
 
Akşam
Telefon çalmadı
Güller su içmekten yoruldu, kurudu
karanlık fal baktırıyor
 

Kitap-lık, sayı:106, 2007