AŞKIN BENİ

Düzeni bozuk suyun aynasında kayboldun
Dururken ömrünün baharında dimdik
O zalim o uzaktan gelen dalgalar
Yüzüme kazıdı seni, yazgıma doğdun dupduru

Dağınık dağ alıp götürdü seni falın rüzgârına
Tılsım senin oldu fani sürgün
O sonsuz ovalar yolunu şaşırıp şaşırttı
Yolumu sana mecnun durmuşken ben

Çıktın kendinden sığındın kurutulmuş
Çiçeklere günlükler tuttuğun özünde
O suskun, susuz sabırlı taşlar imza attı
Gençliğime mühürleyip seni bana

Yollar sana yürüdü ben düşmüşken yoluna sen
Yoldan çıkardın çektiğin fotoğrafları
O dalgın karanlık geceler bana döndü
Gözlerine banıp beni, ben hep sendim, bildin mi

Zihnime yapıştırıyorum seni, sürekli tekrarlamam
Bu yüzden bendeki o sensiz seni
Bu uzun hayatın ortasında bir yaz yağmuru gibi
Duran ömrümde kırdıksa seni, bağışla beni