FOUCAULT BRETON'U NASIL ANLATIYOR (*)

-O;
iki sözcük arasında yüzen biriydi
Büyük bir sessizlik içinde yaşardı,
kazardı yontardı.
-Ölüme yakın mıydı
ya da öyle bir imgesi mi
vardı,
bilmiyorun
belki de insanda
imrenme duyguları yaratan
kişiliği;
bizleri yutan,
yok eden boşluğu
doldurduğu için
varlığı bu imgenin
kenarında gezinirdi.
 
-Kımıldamadan uzanan
ve altınlar giyinmiş
bir Breton'la
aynı uzamda yürüdük ve yaşadık
az şey mi?
 
-onun ölüöü;
bizlerin doğumunun
ikilenmesidir aslında
 
-İmgelem;
karanlık yüreklerden çıkmaz
imgelem;
söylemin ışıklı aydınlığıdır
Tıpkı
Breton'da olduğu gibi.
 

Hürriyet Gösteri, sayı 291, 2007
 
(*) Michael Foucault,'Sonsuza Giden Dil', Ayrıntı yay., s. 217-219