AYNA

gece ile gündüzün kavuşma vakti
bütün yelkovanları koptu saatlerin.

kalbim için biçtiğim bu elbisenin
kumaşı kimindi?
kim en çok yandı o ateşte
gövde çekilmez bir yük olmuşken ruha

kim bu adımı tekrarlayan durmadan
ki harfleri kaybolup gidiyor zamanda
kim bu karanlık sokaklarda, elleri cebinde
haki palto, akşam düdüğü, karavana…

n’olur sus ve durmadan yalvar ki
bir zaman sonra suretimi görürsün belki
yüzümden utanan sırsız aynalarda.

(Mühür1 / Mart-Nisan 2005)