Üful

gece güneşi altında, altın iplikten kefen ördüm.kendimi

leylak bahçesine gömdüm, melekler şaştı parıltıma.

ilk ben gördüm: ne şaşaa: sesler, sular ve ömrüm!..

korktum emreden her sesten: " beni örtün, beni örtün..."

ah, beni seç, beni seç ve vur beni ey gözlerin tümleci!

şimdi nefes alımı uzaklıkta bütün görüntü: zevkler, ayartıcı

biçimleri zamanın ve ölüm ve ölüm: "beni örtün, beni örtün..."

gece ve kelebekler ve serab-ı ömrüm...ve ağulu sözcükler

hep yinelenen: kalkan ve mızrak ve aşk ve ölüm: kördüğüm,kördüğüm...

"beni örtün, beni örtün..."



2001/sonbahar

istanbul