DERİN DONDURUCU

bazı şiirlerin zamanı hep yenidir bazı kitaplar bazı kentler
                    gibi terli
nehirler boyunca gider bir kuşluğa varmak için
güneşin altında oturur kayalarda ve göğe yakın yerleri süt
                     kokar
akan suda yıkanan yorgun ay geceden çıkıp usul usul
çimenlere gider yapraklara ve rüzgâra çevirir
       gecenin gövdesini
       açar uyumlu sessizlikte
       acıyı çeker toprak havalandırır
       saflıktan kurulu uygarlıkta
nasıl geçerse yaz öyle geçer gövdenin denizini
sabaha kadar sınayan rüzgâr

nehirlerin terli sesidir donmadan bulanmadan akan
Y harfi gibi zamanın yatağından kayayı söküp alan
              ateşin sesi
              karların sesi

bazı şiirlerin zamanı olgunlaşmış yürek gibi acıdan geçer
              geceden
              yıldız ağrılarından
hiçbir şey unutulmaz güneş altında her şey sırasını bekler
her şeyin dünyası yenidir güneşle bir kez yıkılmışsa insan
aşka düşürür yolunu taşa toprağa tahtaya kâğıda
              suya düşürür

ağrıdağı’nı gördüğüm gün türkçe’ye çevirdim acılarımın
              cümlesini


(E Şiir 2000, Kasım 2000 eki)