ÇOCUKLUĞUM ANNEME KALDI

Küçük bir mıknatıs kırığı
çekerken yollara kanımın demirini
eğilip bakıyorum gözlerinin içine
margarin bir ay
eriyor

Bu ağaçların yaprakları
hep mi camdan böyle
gene bahar gene kır çiçekleri diyorum
göğsümden kuşlar fışkırıyor
ağaçlar erikle dolar ya
bütün bir ormana dağılasım geliyor

Kıl heybeye düşen çocukluk motifleri
dağları dolanan külüstür bir köy otobüsü gibi
tırmandırır belki beni de
gecenin külçe sevincine
karşılığı yok uzakların
gece mi kaldı

Geriyorum sabahın alnına
sana güveni kalmayan şarkıları
Ah kime dokunsam, kelebek
herkes  kırılacak kadar var
çocukluğum anneme kaldı