AVLANMIŞ ATLAR AĞITI

Avlanmış atlarız dedi kadın
Hepimiz, dedi adam, ahır kardeşi

Her cana kan ar candan olurduk
Rüzgar okşardı körpe hevesi
Seslerimiz birbirine şakırdı
Sevişerek girerdik derin sulara

Sonrası... anlatılmaz
Ay yaslandı güneş tutuldu
Sular paslı otlar acıydı, yürek
Buyakaldı yaz ortasında

Gitmedi o ilk gemin tadı
Ne sperm özgürdü ne de yumurta
Gümüş eyeri vurup üstümüze
Beyler poz verdi kazala kazala

Burkulup düştük, huylanıp kırıldık
Atılan olduk uçurum atlayanlarken
Terk ettik sılamızı şehla taylara

Bizi yılkımızda bulan o rüya
Rüyada o billur pınarlar kaldı


Mavi Liman / Mart-Nisan 2006
Sınırda / Nisan-Haziran 2006