ÖMÜR

yağmurun teninden düştü saydam harflerim,
eğildi, büküldü kurşun gibi aktı içime.
yaralı bir baykuşun sözlerinde yazılı
yalan söylerken nasıl kısmam gerektiği gözlerimi.
ağaçların sarı yapraklarına çizdim çerçevenin son karesini.

akıtıyorum burukluğumu içimdeki sabahın son güneşine,
penceremin camında süzülen kuğunun kanadında eskittim
elimdeki dip notları.

yarı karanlık sayfam karın üstünü örttüğümde,
çıplak gövdem ve içimdeki yarım kalmışlık duygusunu
bir romana fısıldadım, ömrümün kalan kısmı, diye.
içimdeki zehri akıtsın, diye.