bekle

gelir diye

yolun yarısına demirleyiverdik
bekledik...

geç kalmıştık
çaresiz
sessiz, hepsi o kadar...

hesabını tutturamıyorduk alıntıların
hep gecikiyorduk “aşka”
zaman affeder mi geceleri

devriliyordu cümleler birer birer
hicaz bir şarkı mırıldanıyordu udi
şarabın fotoğrafını çekiyordu kalem
uzunca susuyordum gözlerine

sen ne dersen de
sessizlik bu.

şimdi susmaya gidiyorum...