umut biriktiriyoruz yok olan hayatların arasında

                                  mavisel yener’e

kalk gidelim anne, bak daha şiir bile başlamadı
kalk gidelim!

tut ki bir ipin ucuna asılmışız
üstelik daha yaşanacak onca gün varken
bir hastane köşesinde sırtımızı ormana dayayıp
umut biriktiriyoruz yok olan hayatların arasında

kanayan yaralarımızda daha kurumamış
ölümler görüyoruz yanımızdaki odalarda
acımızı çekip, kalanlara ağlıyoruz
çığlıklar atılıyor bolca, bir o kadar da gözyaşları

sabahında umudun, birkaç kişi daha ölüyor

söyledim anne ben bayramları sevmem
limon kokulu, traş losyonlu muhabbetler
- oldum olası sıkar beni
kan görmeye dayanamam

bilyeler biriktirdim allı morlu
- parklar bahçeler yaptım içine
bu yabanıl şehir üzdüyse seni
- kalk gidelim anne

bir şehre daha borçlanıyoruz
yüreğimiz yel değirmeni
nerede duracaksa oraya kadar
var mı ötesi?

alperakdeniz@tiyatrosu.org