ÜRPERTİ

Bulanık gölün tılsımı kabuğuna susmak
Şair şiirleriyle taşır kendini
Yalnızlığını damıtır gönül mahzeninde
Büyümek kabullenmenin öbür adı
Yanılgı el tezgahlarının kırgın motifi
Un beyazı kıvılcımla kaynağına iner her kuyu
Yağmur düşmüş gözlerinle çığlık çığlıktı bakışların
Eylüldün sen kimse bilmeden
Alnında soğuk ürpertiler gezinirken
Açelya yapraklarında dudak izlerim kanar
Her aşk büyütür gönlümdeki o bahçeyi
Sen hiç değişme hep böyle kal