SALMAN RADUYEV

                Kılıcı kalbine batan’a
                Fatma Dikmen’e

Bunlar o zaman yaşandı
Suda kımıldarken dünya
Dönerken bebek karında
Gökten at süzülürken karanlık sulara
Adın ne diye sordular
Raduyev Salman dedim
İnanarak heceledim sözcükleri
O an dağlarda yağmur taneleri ölenlerin ahı
Gökkuşağı olarak sardı bedenimi
Soluduğum her şeyi emdi hava
Bana sıcak nemle geri verdi
Aşkımın dudağından hatıra
Uyuyor o,
Şimdi derin sulardan derin sulara
Oğlunu emziriyor ya
Ya da ağıt yakıyor
Bana, ben hâlâ oradaydım ve zaten
Söküp fırlattığı tek kaldırım taşı bile olmayan
Bir serçe kadar sokaklarda
Adım Salman dedim
Dağların yangın ekeni kül biçeni
Ra-du-yev Sal-man diye heceledim bir daha

Hecelerken çekildim
Çekildim kayaların dibinden
Göğsüme doğru kapanıp sığınaklara
Keşke bir mitingde ölseydim
Göğsümden kan sızarken
Uğultulara karışıp gitseydi ahım
Duyduğum seslere bir yanıt vermeseydim
Olmadı bunlar, tünelden çıkarken buldular beni
Kim olduğumu sordular
Sıradan bir iş günüydü
Dünyaya oluk oluk akarken insanlar
Dilim dilim koşarken tezgâhlara
Raduyev Salman dedim kısaca

Dedim ve gözlerimin gerisine çekildim
Sigara içercesine ölenlerin yanına
Bir fotoğrafa baka baka büyürken
Gökten düşen bir ışıkla paramparça
O çocuğun yaşında
Oğlumu öpüyorum her parçasından
Yuvada öğrendiği şarkıyı söylüyor diye bana

Ben hâlâ orada kaldım
Tarihin vahşetinde, anamın dilinin dizinde
İsterdim bir otel odasında yalnızlığımla buluşmayı
Bir ahududu hatırası kalmalıydı o günden bana
Ölmedim iki şehir arasında hasretimle gezerken
Bunlar ben olmadım
Daha savaştan dönemedim ben baba
Çocuğum daha çığlığımı duyan çıkmadı
Adımı sormaktan başka konuşan yok
Konuşsam ne yazar sözlerim kısa
Ben şim-di tut-sak bir Ra-du-yev-im
Bir sözüm olabilir mi dağlara

Öyleyse neden fırlıyorum yatağımdan
Dünyaya geç kalmış güneşim sanki her sabah
Doğmasam gaflete boğulur insanlar
Her sabah sırtımda bir namluyla işe giderken
Alnımda Serez yağmuru serinliği her sabah
Her kurşun bende iz mi bıraktı da
Her yaralıynan acıyor
Her ölüynen gömülüyor bu yürek
Adını söyle diyorlar bana
Neden adın Salman Raduyev de
Mahmut Temizyürek değil, söyle

İçimdeki fırtına, duyurmuyor bu sesleri
Aklı zırhının hışırtısıyla çalışan savaşçı mıyım
Sahiden kılıcı kalbine batan
Yoksa