KİM Kİ KELEBEK

serin bir çiçek sabaha çıkıyor
kar kıpırtısı sokak eskizi limon kolonyası
kim ki kelebek öksüz bir gemicinin
göğü okşayan kanatları
gündüz yüzündeki yankısı ovanın
takvimin tütsü kokan yaprakları

kırık vazo kadransız saat fersiz göz
markizde bıyık tarayan bir çapkının
çiçek kokan papyonları
kırgın bir beyit içime ağrıyor

nane likörü tango dersleri çini mürekkebi
kim ki kelebek sarhoş bir adamın
göğü yoran kolları
yolcusuz vagonlarıyla bir tren
tam saatinde kalkıyor hep içimden

kırık gözlük kadransız anı fersiz lamba
iyi günlerde yaşayan kızların
hüzün kokan ayakları
günlerdir sesimde ekşi bir koku
sensizim sessiz elsiz bensizim

kim ki kelebek yalnız bir kadının
göğü inciten şarkıları
terleyen boynundaki gümüş kolye
yağmur altında ıslanmış karşı kıyı
kırık gözlük kadransız öpüş fersiz alkol
çanda demire vuran sarkacın
ceset kokan kasıkları

(Kavram Karmaşa, Mart-Nisan 2002)