EVDEN HAİKULAR YA DA KUTSADIĞIM EVE KÜFRÜMDÜR

ev incir imiş
karnı sarı bir ayet
yarası küfür

dağı görürdün
denizi ve yatırı
resimler çoktu

odalar ıslak
mendilde çürüyen
ak kurtçuklardı

ölülerimdin
ve yaşayanlarımdın
ben ve başkası

ben bulunurdum
çatısı kaburgandan
kırık bir kemik

kederli babam
sebepsiz duvar taşı
devrik bir kandil

kardeşim sandal
ağacından bir tavan
düşlerdi hep

üçüncü bir göz
susan çıplak lambalar
olurdu diğeri

tavan arası
annemin göbeği
hep kalabalık

sen yaralı düş
düşten düşen bebekler
olmayan oda

(Wesvese, Sayı: 3)