CUMARTESİ
günün kapıları kırık
dalgalar birikiyor kalbimin ortası birden karadeniz
kimbilir siz neredesiniz bu gün hangi cumartesi
biraz kalabalıksınız sanki biraz kapalı çarşı
ellerim boş yağmurun içinden geçiriyorum susmaları
kendime huy mu edindim nedir
yalnızken suya kapatıyorum sesimi
gözlerimi kırpıştırıyorum
gökyüzü bakır rengi
anne ezberim bu benim
dölün uykulu hali
daha dündü oysa
sevecen kediler gibi
kokumu kitaplara yaslamıştım
üşümüş yaz dolsun diye odalara
şamdanları kuşlara bıraktım
eski bir acıdan olmasa gerek
yağmura devrilmiş beyaz bisiklet
(Üç Nokta 5 / Nisan-Haziran 2006)
